Ciąg dalszy, czyli gdy serce się włącza (nieprzewidziany zwrot akcji) ;)
Odkąd wróciła Andżelika, życie naszej miejscowości ( a już na pewno moje i Lidki) , stało się , łagodnie mówiąc ,mniej spokojne. Nikt bowiem na świecie nie potrafił tak zmienić zwykłych , szarych dni w kolorową mozaikę różnych , często wymyślonych przez Andżelikę, zdarzeń.
Po tej częściowo udanej randce z panem, który ni stąd , ni zowąd uciekł Andżelice niemal dosłownie ” z łóżka” , ta- pomstując na cały męski świat- postanowiła ” nie przejmować się tym starym imbecylem” i zająć swoimi sprawami.A że Andżelika tak łatwo nie da skóry sprzedać i nigdy nie zapomina, znalazła stary notes z numerami telefonów i natychmiast umówiła się z dawnym swym adoratorem ,wspólnym kumplem jej i tamtego pana ;)
Pech ( a może nie pech..? ), dziwne zrządzenie losu sprawiło, że nagle, niespodziewanie odezwało się Andżeliki serce.
– wiesz co…to chyba spełnienie moich marzeń…on jest idealny..tzn.robi to idealnie…tak jak potrzebuję..ja jeszcze nigdy nie spotkałam nikogo, kto byłby taki jak ja! Kurwa, ja chyba zakochuję się..nie mogę przestać o nim myśleć, nie mogę doczekać się, kiedy znowu dotknę go, zobaczę, usłyszę..choć tyle codziennie rozmawiamy, że znów wczoraj wieczorem usnęliśmy z telefonami w rękach….
Spojrzałyśmy po sobie z Lidką. Hmmm, Lidka odważniejsza ode mnie, nie odrywając wzroku od piłowanych pazurków, syknęła:
– znowu..? Znowu się zakochujesz? Przecież „nie lubisz ich”, przecież to ” pajace, w 90% przypadków żywe wibratory, nic poza”..
– spłycasz Lidka- warnkęła Andżelika- dawno już nie byłam zakochana. A nawet jeśli, to pewnie pomyliłam na chwilę uczucia…i pomyśleć, że chciałam tylko na nim ..odreagować…i głównie tamtemu imbecylowi zrobić na złość…
– taaaa…teraz następny chodzi i podśpiewuje. Jak zobaczył mnie przed zakładem, to prawie potknął się i dosłownie spłonął hahahaha! Co Ty z nimi robisz, czary rzucasz hahaha!
– ciekawe co będzie, gdy Twój ” imbecyl” Andżelika, dowie się, że spotykacie się z Jarkiem? – wtrącilam- wiecie, że potrafi być nieobliczalny i podły; jak myślicie..?
-Mój? jaki mój? Mógł być mój, ale nie chciał. I gówno mnie to obchodzi- odparała Andżelika- zwiał sam, więc teraz chyba nie będzie się w ogóle odzywać..w żadnej sprawie…
Niestety tu Andżelika pomyliła się. ” Imbecyl” okazał się bardziej podły i nieobliczalny, niż zakladałyśmy…
*
– słuchajcie!- wrzasnęła od progu Lidka- i nie wstawajcie, bo i tak usiądziecie! Andżelika, cały zaklad pracy i pół miasteczka huczy, że on, ten stary palant, Cię..miał! Rozpieprzył to po pijaku w klubie, menda!
Andżelika wstała, powoli zapaliła i wysyczała:
– zabiję skurwysyna! Jeśli to w jakikolwiek sposób odbije się na moim związku z J., naprawdę zniszczę chuja! Poza tym , nie wiem kto kogo tu miał, ale to już inna sprawa. Zabiję mendę!
– po coś Ty w ogóle z nim wtedy..? Przecież każdy wie, że to fałszywa menda…
– sam mi wpadł w ręce. Poza tym pomyślałam, że za tyle lat jego tej ” wierności” może wrato spróbować. Jak widać, pomyliłam się. Ale nie podaruję, wiecie o tym.
Jasne było, że Andżelika nie odpuści. Rzadko odpuszczała, a teraz, gdy gra była naprawdę warta świeczki, gdy pojawial się w jej życiu ktoś, z kim była bardzo szczęśliwa…
Nazajutrz spotkałyśmy się u mnie. Andżelika od południa już popijala drinki. Była, łagodnie mówiąc, rozjuszona.
– wszystko wiem…spotkałam Beatę. Siedział pijany w klubie i komuś opowiadał, że” po kilkunastu latach zdobył największe swe trofeum, że nigdy żadna kobieta nie dała mu tyle, że …że jestem fantastyczna i że warto było czekać”Co za palant! ” Reklamę” mi robi?? Psuje do końca opinię, gnój jeden! …a wczoraj..wczoraj Jarek mówił, że ” w zakładzie pracy dziwne rzeczy opowiadają i że on zrobi z tym porządek, chce tylko znać prawdę..i że ten imbecyl, to stary erotoman, że znów za dużo pije i pewnie fantazjuje, ale że on, J. nie pozwoli sobie, na fantazjowanie na mój temat…”
Nie, nigdy mu nie powiem, wszystko powiem, ale nie to. Powiedziałam, żeby zostawił to i że ja zrobię z tym porządek….
– i co planujesz..?
– jutro. Wieczorem w klubie. Pójdę tam.
Następnego dnia wieczorem, Andżelika odwiedziła swój dawny, ulubiony niegdyś klub. Ubrała się inaczej , niż zwykle i zupełnie nieadkwatnie tak do miejsca, jak i całej sytuacji.Choć może…może właśnie miało to sens? Może miała sens ta delikatna, niewinna , długa sukienka, rozpuszczone włosy i pastelowy, młodzieńczy makijaż..? Nieważne; na pewno była to jedna z , jakoś genetycznie uwarunkowanych sztuczek i gierek Andżeliki.
Czasem nawet my, jej przyjaciólki, gubiłyśmy się gdzie kończy się prawda, a zaczyna gra i na odwrót. Myślę, że nawet czasem sam Andżelika gubiła się w tym, choć- oczywiście- nigdy do tego nie przyznałaby się.
Pierwszą osobą, na którą natknęła się tuż przy wejściu, był pan, dla którego tu zjawila się.
– cześć Andrzejku- radośnie przywitała się. Po czym ściszywszy głos, wycedziła- proszę, kurwa, natychmiast ze mną na bok!
Gdy wyszli, wpadła w furię:
– Ty zakłamana, tchórzliwa kreaturo, ty gnoju! Co ty wyprawiasz? Chwalisz się, że niby mnie miałeś? Ty nieudolny pasożycie, doskonale wiesz, że od pewnego czasu mieszkam z nim; jeśli chciałeś rozpier**ć mi związek, to jak na razie gówno ci się udało; nie przewidziałeś, ty mendo ludzka, że pokocham tego człowieka, tak? Teraz więc , grzecznie, elegancko pójdziemy razem do twego stolika i odegramy pięknie swe ostatnie role. Bedziesz mówić to, co usłyszysz i co ci każę; odszczekasz wszystko, co nagadałeś. Inaczej..nie widzę cię tutaj, nie wiesz jeszcze, gdzie sięgają moje macki.
Weszli razem na salę. Z daleka ich wspólni koledzy machali do Andżeliki i wołali :
– Jesteś, wreszcie jesteś Andżelika! Kiedy wróciłaś?
Ściskali wszyscy Andżelikę; niektórzy naprawdę nie wiedzieli jej kilka dobrych lat.
Czas upływał wesoło przy piwie, gdy nagle Andżelika, mimochodem rzuciła:
– słyszałam, że coś już gadają o mnie. O mnie i Andrzeju..wiesz coś o tym Andrzejku..?- wbiła w niego swój znany wzrok Meduzy.
-ale co takiego..konkretnie?- Andrzej patrzył jej prosto w oczy
– konkretnie to, że podobno w któryś weekend tuż po moim przyjeździe, my gdzieś tam coś…hmm, to chyba wtedy, kiedy spotaliśmy się przypadkiem wieczorem i odprowadzałeś mnie do domu..?
-daj spokój Andżelika, wiesz jak tu jest; idziesz ulicą z dobrą koleżanką wieczorem ,a na drugi dzień wszyscy klepią, że byłeś z nią w łóżku- odpowiedział nie spuszczając wzroku z jej oczu.
-Andrzej- wtrącil nagle ich wspólny kolega- coś ściemniasz znowu..pierdoliłeś tydzień temu pijany, że niby coś tam z nią…a ja ci mówiłem, ze nawet jeśli by coś tam, to się nie gada o tym, nie?
– tydzień temu to ja nie wiem , gdzie w ogóle byłem…tyle już dawno nie wychlałem, kosmos kurwa- grał, jak chciała Andżelika
– wiesz Andrzejku, tobie już pogarsza się stanowczo- odezwała się – znowu fantazjujesz o mnie? Już dawno mówilam ci, żebyś zajął się jakąś żywą kobietą, a nie fantazjami.. życie ci ucieka..
Całe towarzystwo parsknęło śmiechem. Andżelika, udając podpitą, śmiało kontunowała atak:
– a więc Andrzejku, jak to było..? W końcu żeby było jasne: mieliśmy coś wtedy ze sobą, czy nie?- zimny wzrok Andżeliki był wciąż wbity w Andrzeja
-nie no, gdzie tam, gdzież ja z Tobą…nie słuchajcie plotek, ludzie, my z Andżeliką znamy się od dziecka, gdzie tam jakieś romanse czy inne pierdoly, dużo młodsza jest ode mnie, ja jestem jak..prawie jej ojciec..no, może taki starszy brat…co tu dużo nawijać, ja zresztą i tak już ….nie mogę.
Ktoś rzucił:
-chlej więcej tego syfu , dziadku.
Towarzystwo znów parsknęło śmiechem, a Andżelika wreszcie oderwała wzrok od Andrzeja . I nawet się uśmiechnęła;)
*
Epilog:
W następny weekend grali w klubie kawałki z lat 80ych. Nie poszłyśmy z Lidką tam, nie chciało nam się tam iść bez niej- ona, Andżelika wyjechała na weekend ze swą Miłością.
Andrzej prosił do tańca różne kobiety; dziwnym trafem, wszystkie mu odmawiały. A Gośka, ta najbardziej pyskata, powiedziala wprost:
– nie Andrzejku; ja zatańczę z Tobą, a potem cały zakład pracy będzie klepać, że mnie miałeś..? Coś ci to mówi..?
Podobno była ta najgorsza impreza Andrzeja ;)
Andżelika triumfowała:
-mówiłam Wam zawsze: z nimi krótko i na temat. Wziąć za mordę i postawić do pionu. W każdym tego słowa znaczeniu..
Niecałe pół roku później, Andżelika , ku zdziwieniu ( a może raczej NIE zdziwieniu ;) ) naszemu, oraz całego świata, wzięła ślub z J.
Wyjechali.
Andrzeja do dziś widujemy. Już nie chodzi do klubu. Stracił też pracę. Całkiem przeniósł się w świat pijaństwa. Czasem leży pod latarnią, czasem na trawniku z butelczyną w ręku. Nic nie mówił już nigdy o Andżelice; z wyjątkiem tego, gdy ktoś słyszał, jak przez sen/ ten pijacki/ wola Andżelikę; oraz jednego razu, gdy się upił jeszcze w klubie i żalil kumplowi:
” to zła, to jest naprawdę bardzo zła kobieta…”
:)))
*
Angie's Diary 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.