Życie jest za krótkie ..chyba.
Teraz, gdy nabrałam dystansu np do poczynań Mariana, teraz,gdy tylko lekko szlag mnie trafia gdy milczy; teraz , gdy znam już dobrze różne zagrywki różnych ludzi, gdy wiem czego mogę po kim się spodziewać, gdy wiem jak zagrać by Nie stracić- (lub przeciwnie, co zrobić by się upier..ć po uszy) ,
teraz nie mam już niestety 25 lat…
wszystko wydaje się tak banalnie proste, a skomplikowane tylko i wyłącznie cholernymi realiami.
Marian…może nie dogonić mnie. Jak większość. Nie żebym była taka Wielka; po prostu nikt nie wierzy w uczciwość drugiego człowieka, każdy, nawet Marian, asekuruje się. A tego nie cierpię. Pierdolonych gier i gierek, gdy się głośno deklaruje, że to NIE lekkie wcale,
jakby na przekór sobie.
To po co samemu GRAĆ? Jak tak, to czekam dzień, dwa, nawet tydzień i dłużej. I odpowiadam -adekwatnie. I już NIC nie jest jak dawniej..
Nie, nie jestem Skorpion mściwy, ale Słońce było tuż przy Skorpionie gdy się rodziłam. I stąd te , podobno ” cechy skorpionie”
Może dlatego większość mówi, że ja taka” mocna i wredna bo MUSZĘ być Skorpion” ? To też jakieś chore pomówienie; znam Skorpiony, nie pogryzą, póki nie czują, że ktoś je robi w ch…A czują lepiej niż ja, biedny, skromny Raczek : P Są trzeźwiejsze w ocenie sytuacji. Czują znakomicie i wolą same najpierw zaatakować niż dać się komuś zaskoczyć.
A ja wcale nie taka mocna. Przez tych kretynów, których spotykałam w życiu, tylko zubożałam uczuciowo…
ehhh
To dla wszystkich, którzy- podobno- mnie kochali:
Wiele razy bałam się jadąc sama nocą przez bezdroża, wśród lasów,moczar gdzie tańczą rusałki a zza drzew zerkają złośliwe chochliki.Wiele razy jechałam gdy mgła gęsta i biała jak mleko, gdy na jezdni lodowisko zimą, gdy grad i burza. Myślałam, że znam już wszystkie niebezpieczeństwa na drodze i wszystkie odcienie swojego strachu; myślałam -tak do wczoraj.
Ponieważ wczoraj był ten głupi Lany Poniedziałek, święto, którego nie cierpię, postanowiłam , zanim utonę w tej wodzie, którą mnie oblewali od świtu,wyjechać. Tak po prostu, przed siebie, pojeździć po naszej pięknej okolicy, zatrzymać się tu i tam, posłuchać śpiewu ptaków w lasach, popatrzeć na tę cudną, wiosenną zieleń. Marian wziął zastępstwo za kolegę w pracy i nie mógł ze mną jechać. Pojechałam więc sama nic nikomu nie mówiąc. I czułam się fantastycznie. Było ciepło, słonecznie; okna w samochodzie otwarte, muzyka, papieros, 140 na liczniku( nie mogłam więcej, niestety byli też inni ” użytkownicy dróg” , przez których musiałam zwalniać.. ) Ale odpoczywałam, cudownie odpoczywałam! Tak jak lubię najbardziej. Po trzech godzinach podziwiania okolicy zatrzymałam się w końcu w naszym małym, znajomym moteliku, wzięłam na dobę pokoik, kilka piw w nadziei, że jak Marian skończy za kolegę zmianę, dojedzie do mnie.
A tu..Marian nie odbiera telefonu! O nie! Tak się ze mną postępuje? To Se otworzę piwo.Ale jak Se otworzyłam to ..wszystkie..! Poinformowałam mojego starego przyjaciela Devila, że ” siedzę w motelu i piję piwo, dużo piwa i że weszłam na ścieżkę wojenną z Marianem oraz wszystkimi i aby duchem mnie wspierał” . Devil odpowiedział, że ” jest duchem” i że mam położyć się spać…Skoro tak powiedział, to położyłam się. Jest moim przyjacielem, na pewno mi dobrze radzi- pomyślałam i padłam.
Po kilku godzinach obudził mnie dźwięk kropel deszczu uderzających o parapet okienny i dach. I potężne błyski na nocnym, ciemnym niebie. Burza! Pierwsza wiosenna burza! Nagle zadzwonił Marian. Nie odebrałam oczywiście, mógł zadzwonić wcześniej. Niech się martwi.Jest noc, burza, więc przeczekam aż burza pójdzie sobie i wyjadę rano. A burza krążyła..Przypomniało mi się, że zawsze bałam się burzy. I że jestem sama w malutkim pokoiku. I że nie mogę już pić piwa, bo nie wiem , o której będę wracać przecież. Hmm, co robić, Marian, gdzie jesteś??!Dobra, napiszemy coś:
– co, dzwoniłeś? Jak masz zamiar powiedzieć mi, ze martwisz się lub spytać gdzie jestem lub powiedzieć mi, że tęsknisz za mną, chyba umrę ze śmiechu!
Cisza. Aha! Obraził się. To niech spada. Zostaje.Ale..ale jak zostanę jak tak strasznie pada i grzmi ..? A jak wyłączą prąd, a ja tu sama??! Marian, zrób coś!
Cholera, muszę zakopać topór wojenny, za bardzo boję się , to nie warunki na prowadzenie działań wojennych z Marianem!
Zadzwoniłam.
– Kochanie, dlaczego nie odbierałeś telefonu? Chciałam żebyś przyjechał do mnie..i gdzie jesteś??
– ja? ja jestem w pracy, skończyłem za niego i przecież mam u siebie dyżur w nocy dziś! A Ty gdzie jesteś?? Co się w ogóle dzieje?
– ja..pojechałam i tak jeździłam pól dnia. A potem piłam piwo w naszym motelu i spałam. I beczałam za Tobą..
– i to jest mądre??
– nie wiem czy mądre, ale świetne było! To ja zaraz się zbieram i jadę do Ciebie do pracy
– a czy jesteś trzeźwa kochanie moje? Może przeczekaj do rana
– chyba przez te 5 godzin wytrzeźwiałam, nie? Nie czekam! Jest burza i muszę jechać do Ciebie!
– tym bardziej przeczekaj, tu wszędzie nawałnica a za Odrą tragicznie, pompa, widzę z daleka jaka potężna burza!
– to nic, jadę!
Wyskoczyłam w doskonałym nastroju do samochodu.
Ruszyłam. Po głównej legnickiej jeszcze jako – tako; w ścianie deszczu widziałam jadące z naprzeciwka samochody i to mi dawało jakąś orientację na drodze. Ale gdy skręciłam na boczną dojazdową do naszej miejscowości….
Droga ta to jedna z moich ulubionych; około 12 km wśród pól i lasów; szeroka, prosta, dość dobry asfalt; wyciągam tam czasem 170 ( jak są zaklejone dziury oczywiście) .Teraz, po ostatniej zimie, wiem kiedy zjechać na lewy pas, by ominąć wyrwy; mówiąc krótko: znam tę drogę na pamięć.Ale wtedy..tej nocy straciłam zupełnie orientację! Strugi deszczu, huk piorunów tuż nade mną, miejscami biała mgła wdzierająca się na drogę! Nie widziałam NIC! Gdyby nie to, że KTOŚ INTELIGENTNY wymyślił kiedyś te białe paski na środku drogi, wylądowałabym może w którejś z okolicznych rzeczek- dopływów Odry.. Setki myśli przebiegały przez moją biedną głowę:
-trzeba wyłączyć radio i komórkę!- wyłączyłam radio. Ale jak mam wyłączyć komórkę?? A jak mi opel stanie w jakiejś wyrwie? Będę musiała po kogoś dzwonić po pomoc! Przecież NIC nie widzę, nie wiem gdzie jestem, nie wiem czy przejechałam pierwszy most nawet! A te pioruny jakby waliły tuż obok mojego samochodu..jak tu jechać??
Ucichło na parę sekund. Ryzykuje i dzwonię do Mariana; niech coś mówi, jak będzie mówił do mnie, będzie mi raźniej! I ..jeszcze to wrażenie, że KTOŚ siedzi z tyłu samochodu! Brr! Dzwonię..i nie ma zasięgu, nie łączy!! Fuckkkkk!!! Wyłączyłam to cholerstwo, trzeba skupić się na drodze. I tu ŁUP tuż za mną, zatrzęsło moim oplem! Moja lewa noga tak trzęsła się na sprzęgle, jak wtedy gdy zdawałam Prawo Jazdy. Co chwila traciłam całkiem widoczność i prawie zatrzymywałam się, nie mogłam jej zdjąć…Gdzie ja jestem?? Wokół podświetlane błyskawicami gałęzie drzew,rozszalałe w tej wichurze..Amazonia?!! Przypomnieli mi się nagle Doorsi
A gdy wjechałam w tę cholerną wyrwę, która stała się pieprzonym jakimś oczkiem wodnym , gdy ledwo wyjechałam z niej przypomniał mi się mój Anioł Stróż.
– chodź Facet,widzisz, że się staram, siadaj obok mnie, pogoń Tego z Tyłu i pomóż mi!
Jechałam i myślałam: byle do przodu, byle nie stracić tych białych pasków na drodze! I nie patrzeć na podświetlone krzyże przydrożne gdzie zginęli ludzie w wypadkach…
Nagle ucichło, deszcz złagodniał.
Przejechałam ostatni most! Na pewno! Odra zatrzymuje burzę zawsze po Tej lub Tamtej Stronie!! I zobaczyłam tabliczkę z nazwą naszej miejscowości! Jestem w domu! Odwróciłam się- z tyłu, po Tamtej Stronie rzeki, nad lasami i polami ciągle szalała burza! A tu tylko padał deszcz!
Wybiegłam z samochodu prosto na ten deszcz, prosto do Mariana.
– Jestem!!!- wpadłam do Niego szczęśliwa
Popatrzył na mnie. Byłam cała mokra a sukienka przylegała do mojego nagiego ciała
– kochanie..a gdzie Ty masz bieliznę?? Gdzie Ty byłaś i co Ty robiłaś??
– bieliznę? No przecież śpieszyłam się do Ciebie i narzuciłam tylko tak sukienkę!
– co Ty za pomysły masz? Wyjeżdżasz i nic nikomu nie mówisz, nie wiadomo gdzie podziewasz się cały dzień i wracasz mokra, bez stanika i drżysz calutka!
– drżę, bo się bałam Ty durniu! Bo przeżyłam koszmar! A Ty co? Nawet nie powiesz, że jestem dzielna!!!
Spojrzał na mnie i przytulił mnie.
– no dobra, dzielna dziewczynka, dzielna..ale tak szalona, że nie mam już sił..!
: )))
Przypomniała mi się ta piosenka :
ale pomyślałam, że nie jest tak źle jeszcze ze mną: ani jakaś znowu dziwka ani nie taka stara jeszcze!
*
Rano odezwał się Stary Diabeł=- The Old Devil:
– żyjesz?
– żyję, żyję- opowiedziałam Mu o tej strasznej nocy
– to było bardzo wariackie- Devil’owi nie bardzo podobała się moja przygoda.
Ma szczęście, że miałam dobry humor i nie powiedziałam Mu, że starzeje się już psychicznie. I że życie trzeba UMIEĆ PRZEŻYĆ a nie siedzieć i pierniczeć gdy jeszcze można tyle…
***
Ponieważ w kręgach rodzinnych słynę z egoizmu, egocentryzmu, narcyzmu oraz cynizmu, dam upust tych cechom i znów napiszę o sobie.
W Zamku prócz Księżnej, Małej Wiedźmy i mnie mieszka jeszcze Młody Królewicz, 19to letni Apollo, zwany ( też) Królem Lwem. Nazywam tak tę swą Latorośl gdyż urodziła się ona w znaku Lwa i – wierzyć- nie wierzyć- ma mnóstwo cech przypisywanych temu znakowi. Lśni. Po prostu lśni a mając świadomość tego, napawa się tym swoim blaskiem.
Wychodzi ze swej komnaty dumny, z podniesioną głową, nienagannie( nawet w domu! ) ubrany, pachnący i zwraca się do mnie tymi słowami:
– Pani Matko, Wiedźmo, jaką cykutę na dziś szykujesz swemu ukochanemu synowi?
” Pani Matka” odprawia Lwa szybko
– jak nie podoba się Szanownemu Panu jedzenie w domu, proszę spadać do sklepu i Se zakupić chińską zupkę
– nie, no może poświęcę się i spożyję tę strawę, nad którą pracujesz tak intensywnie
– wyjść albo nawet raus z kuchni!
-oj Helgo, znów zamieniasz się w taką ESESMANKĘ w obozie!- Król Lew dostojnie opuszcza kuchnię i zmierza do komnaty młodszej od siebie o prawie 10 lat, Małej Wiedźmy. I to jest najgorsze co może zrobić (tak sobie jak i mnie).
– cześć. O, jak się ubrałaś dziś?! Jak wieśniara, hehehe
– Ty Gnoju, Ty Prymitywie,nie znasz się na modzie, wynoś się stąd Ty Psychopato!!- trzask zamykanych drzwi zagłusza resztę tej słodkiej konwersacji. Po chwili Król Lew pojawia się w kuchni:
– Mamo, weź te Idiotkę zawieź do psychologa w końcu, ta niezrównoważona kretynka mnie skopała i opluła! No patrz jak wyglądam! teraz proszę mi to uprać!- Lew rzuca swą odzieżą w moją stronę
– słuchaj Koleś- ponieważ gotuję nie mogę wściec się (jeszcze) – pozbieraj te szmaty z podłogi i zawołaj Ją tu szybko.
Wchodzi Mała Wiedźma :
– Mama, ja zabije tego Dupka, weź Go upomnij w końcu, nic tylko Jego stronę trzymasz! Bo co? Bo On Ci pomaga czasem w kuchni? Bo On najdłużej ssał mleczko z Ciebie ,to Go tak kochasz? Bo takie słabe Gówno było, że ledwo się urodziło? No co, co??!
– jeszcze jedno słowo a dostaniesz paskiem w dupę! Już -Ty myjesz garnki a Lew idzie wynieść śmieci
– nigdzie nie idę, Mamo! Idę poczytać, jak się uspokoję to wyniosę śmieci.
Po 15tu minutach:
– mama, a Ty to co sobie myślisz, że tylko sobie możesz Jego kochać? A On mnie poniża i wyzywa od wieśniaczek a Ty nic!
– zamilcz w końcu! Po co Go kopiesz? Skąd to chamstwo u Ciebie?
– a może po Tobie, co?
– zjeżdżaj , bo zabiję!
Wychodzi Król Lew , jakby zaspany
– Mamo, WY Jesteście TAKIE SAME! ja nie wytrzymam w TYM DOMU! Ciągle krzyk i kłótnie!
-a kto prowokuje?- jednocześnie odzywamy się z Małą Wiedźmą
; )))
*
Król Lew jest dumny z tego, że jest Lwem i że ( według Niego) w związku z tym ma tę KRÓLEWSKOŚĆ wpisaną już w geny i charakter. A że kocha Wiedźmę- Matkę swą, stara się , po swojemu, DBAĆ o Nią.
– wiesz Pani Matko ( tak się do mnie zwraca czasem) ,powiem Ci wprost:jesteś większą Wiedźmą niż sądziłem..a nawet ŚWINIĄ. Ja możesz tego biednego swojego Mariana wciągać w tę swoją grę w miłość ? Czy zdajesz sobie z tego sprawę, że Babka nigdy nie zaakceptuje Jego? Przecież On jest CZŁOWIEKIEM Z LUDU…
– a mnie to gówno obchodzi co myśli Babka i wiesz o tym . A czy to gra czy nie gra ,to za młody i za głupi jesteś aby ocenić! I nie wtrącaj się. Poza tym ciekawe czemu Księżna nie powie mi tego wprost?
– no Mama, a kto o zdrowych zmysłach chce się z Tobą kłócić? Z GESTAPO nikt nie chciał mieć nigdy do czynienia.. Ale wiesz mnie fascynuje to, że Ty jesteś…jak ci dwudziestowieczni QUASI intelektualiści, np taki Bernard Shaw, zafascynowani ludem.. Co Cie tak fascynuje w PROSTYCH ludziach??
– słuchaj Koleś; polecimy z innej beczki: ja jestem niczym ten angielski Edward, abdykuję i czort z tym. I spadaj!
– no wiesz Helgo…po pierwsze to takie… DROBNOMIESZCZAŃSKIE , po drugie : nawet JA nie jestem AŻ tak romantyczny…
*
Miało być o mnie, ale że jakoś DZIWNIE temat i OSOBA Króla Lwa wiąże się ze mną ; )), musiałam o Nim napisać. I znów napiszę.
Prócz swoich ” przylegających sukieneczek i szpilek” KOCHAM nosić luzackie i śmieszne ubranka. Mam kilka koszulek z napisami, które uwielbiam; np: ” Pod tą koszulką jest to o czym marzysz” lub” Królowa jest tylko jedna” ( tę zakładam na wypady z Marianem; )) lub taką koszmarną, czarną, a’ la KIBOL, z napisem „POLSKA” :)) Ale najbardziej lubię taką z napisem” NIC NIE MUSZĘ”. Gdy zakładam którąś z nich, Król Lew zerka na mnie i mówi:
-czy uważasz, że jest to śmieszne? Nie PASUJE Ci…
A ja i tak chodzę w nich. Bo lubię i tak się czuję świetnie.Tak też jeżdżę na zakupy do znajomych sklepów. I wpadam tam mówiąc do właścicieli: A TERAZ TOWAR ALBO ŻYCIE!! I połowa gratis!!
Lew niektóre takie teksty lubi; większości nie może znieść. Tak i nie mógł pojąć, czemu kupiłam sobie „śliczną ” koszulkę nocną z serduszkami i hipopotamami
— Mama…- powiedział patrząc z dziwnym niesmakiem- to Ci wcale nie pasuje! Ty..no Ty to zawsze nosisz takie ładne,DOPASOWANE albo zwiewne z tego, no…jedwabiu, takie wiesz, z koroneczkami….
– ale dziecko drogie, toż to co kupiłam to śmieszne i wygodne! I dobrze się w tym śpi! Poza tym, co , ja to mam niby ile lat? Też chcę tak poświrować i spać w HIPCIACH na przykład!
– ale Pani Matko…Ty to PASUJESZ w takich czerwieniach, czerniach błyszczących…i tych wyższych bucikach…
– no wiesz co?! Mówisz o mnie jak o takiej z burdelu!
– ale Tobie tak pasuje….
; )))
*
– Mamusiu, podrap mnie w plecki!
– nie widzisz, ze teraz piszę na komputerze!
– no widzę, ale to pewnie jak zwykle NIC WAŻNEGO. Co, jak tam Twoi PSEUDO- adoratorzy z internetu?
– pseudo? Dobrze , dziękuję. A teraz za to ” pseudo” mam dla Ciebie Dobrą Nowinę
– jaką? Co, Twój Brave Heart przyjeżdża wreszcie ze Szkocji?
– nie Mój Lwie, nie Szkot a Twój Brat rodzony zjeżdża jutro!
– MAMOOOOOOO!- Lew z odrazą się odwraca- dlaczego mi to zrobiłaś???
: ))))
Kiedyś, dawno temu obejrzeliśmy z ex małżonkiem przepiękny, włoski film ” Malena” .Chwilę po projekcji , ex, wyraźnie poruszony wyszeptał:
– wiesz, Ty jesteś TUTAJ, u nas, na tej prowincji, Maleną…
Ponieważ już wtedy miałam wątpliwości co do stanu psychicznego ex, jedyna uwaga, jaką wygłosiłam brzmiała:
– słuchaj facet, mów od razu co chcesz, nie ze mną te numery!
To przemiłe, że porównał mnie do pięknej Monici, ale, fuck, mam trochę samokrytyki i wiem, że mogę być najwyżej Jej dalekim cieniem.
– nic nie chcę- kontynuował ex- i nie chodzi mi o jakieś „uderzające Wasze podobieństwo”. Chodzi mi o to COŚ co masz identycznego. Jak idziesz w tych swoich obcisłych sukieneczkach, w tych swoich szpilkach..i to, że nie jesteś chudzielcem, że Twoje ciało tak prężnie faluje gdy stawiasz krok za krokiem…a ONI wszyscy chcą Cię, myślisz, że ja nie widzę tego?
– faluje .. ciało?? Tzn, że trzęsie się tłuszcz?? Dobrze, że mówisz o tym, muszę schudnąć!
***
Po 10ciu latach.
Jestem o 10 kg ..starsza ; ) i mam to gdzieś ,jest Marian i jest wszystko inaczej. Pięknie.
Pewnego dnia jak zwykle będąc w pobliżu Mariana odwiedziłam go w pracy. Jak zwykle po drodze żartowałam z różnymi znajomymi mężczyznami i jak zwykle bawiłam się dobrze. Jak zwykle znienacka wpadłam do Mariana, rzuciłam , jak zwykle, torebkę w kąt, potem , jak zwykle, rzuciłam się na Niego. Gdy skończyłam rytuał powitania Mariana, jak zwykle zapaliliśmy. I..nastąpiło coś NIEZWYKŁEGO. Marian wyszeptał te oto słowa:
– kochanie, pamiętasz, kiedyś, może nawet już 10 lat temu, leciał taki włoski film z tą piękną Monicą Bellucci ” Malena” . Wiesz…Ty byłaś w moich oczach zawsze Maleną. I ciągle jesteś. ONI CIĘ WSZYSCY CHCĄ, myślisz, że nie widzę tego? Jak idziesz w tych swoich Przylegających sukieneczkach, w tych szpilkach, jak Twoje ciało tak delikatnie się rusza….
NIEEEEEEEEEE!!!
Następny z Zespołem Urojeniowym…A swoją drogą, co w tym jest, że po 10ciu latach słyszę to samo tylko, że od innego mężczyzny.. ?
Co za cholerna Pętla Czasu!
Przeziębiłam się. Cholera, źle, tyle roboty przed świętami a mnie trzęsie!
To wszystko oczywiście moja wina. I tego mojego cholernego romantyzmu. Jak nie pojechać i nie oglądać w te kwietniowe noce wschodu Księżyca ,gdy jest tak piękne niebo? Jak nie otworzyć tego dachu w tym staruszku oplu i nie usnąć w lesie pod gwiazdami?
Zabieramy się z Marian(ki) em prawie co noc na takie eskapady, ale zwykle wracamy do domu. Zwykle. Nie wczoraj.
Wczoraj Marian był wkurzony i smutny, bo ” ktoś brzydko na mnie powiedział, a on nie pozwoli nikomu na to i zabije tego ch…„. Tłumaczę Marianowi, że totalnie mi powiewa, że ktoś tam szczeka, że ważne tylko to co On wie o mnie przecież.I niech nie bawi się w mojego rycerza, bo potrzebny mi On silny i zdrów a nie, np ranny po walce.A Marian smutny dalej. Jasny gwint! Coś trza zrobić, przecież Smutek Mariana jest gorszy niż wszystko, niż koniec świata! Zawsze tak było i jest; nic tak nie dołuje nas wzajemnie jak nasz smutek. Raz płakałam przy Nim a On nie mógł tego znieść. Przeszedł sam siebie abym znów śmiała się. Abym była szczęśliwa..nie, nie powiem nawet co zrobił : )))
A wczoraj On był smutny. No to jazda, myślimy, miss Angie, co zrobić, aby było wesoło. Co zrobić? Kupić piwo, paluszki i znienacka wręczyć Marianowi – pod gwiazdami, w lesie! Resztka , ta pracująca resztka mózgu, mówiła mi ” musicie spać w aucie potem, przecież nie będzie nikt prowadził na gazie! ” A co tam, to będziemy spać w aucie, co mi tam, mamy wielki śpiwór, okryjemy się. A że oboje musimy iść do pracy rano- a co tam, przecież jesteśmy silni i młodzi, damy radę !( kUń by się uśmiał..)
Marian najpierw o mało nie zemdlał, potem miał atak śmiechu. Jest dobrze! Ale..ale po wypiciu po jednym piwie wyszedł Diabeł i szepnął:
” parę piw to MAŁO! Rób coś Angie! ”
– Marian, trza dokupić coś chyba, jedziemy, poprowadzisz( no przecie nie ja! )
– ale, kochanie, wypiłem to piwo..
– a ciul z tym! Jak będą stać, to przerobię ich; powiem, że to nasza kawalersko- panieńska noc.I że Cię zmusiłam to jazdy po piwie. I że Cię kocham! A zresztą po Tobie nigdy nie widać, no jedziemy, ruszaj!
Marian ruszył. Nie było policji (jeśli czyta to ktoś z policji, to niech pomyśli, że to fikcja literacka : P )
Kupiłam. Flaszkę. A co! jak się bawić, to się bawić!
Wróciliśmy do lasu, bo nad koronami sosen przepięknie jaśniał Wielki Wóz i nie można było stracić tego widoku.
– co wzięłaś, kochanie?
Wyciągnęłam tę wódę z torebki. Drugi atak śmiechu Mariana
– ale przecież nie mamy kieliszków!- ledwo mówił ze śmiechu
– lecimy z gwinta jak za młodu, jak w latach osiemdziesiątych, pamiętasz? A żarcie kupiłam też na stacji, nie martw się!
– nie martwię się, ja już w ogóle nie wiem nic, jesteś niemożliwa!!!
– popier…?
– w takim samym stopniu, jak ja….
– weź Marian , bierz mniejsze łyki, bo ja nie mogę tak na raz pić. Albo ja dwa małe, a Ty jeden swój duży, ok? Mariiiannnnnn!- w tym momencie przewróciła się wódka!- no jak mogłeś!!!
– czekaj kochanie, nic prawie nie wylało się, a poza tym jesteś kobietą i jutro idziesz do pracy, nie powinnaś tyle pić
– a niech Cie to nie obchodzi, moja praca, se poradzę a jak pić to mnie mówić nie będziesz maestro, ok? A Ty też nie możesz tyle pić bo potem śpisz jak zabity a ja nie mam co robić i nudzę się…
– ja Cię kiedyś zabiję!
– albo się ze mną ożenisz- dostał buziaka
*
Minęła godzina. Picia, śmiechu i oglądania Drogi Mlecznej
– patrz Marian jak pięknie!
– wiesz co, ja podziwiam w Tobie to, że Ty tak potrafisz chłonąć to, tak umiesz CZUĆ to piękno Natury i w ogóle
– ja potrafię , bo ja patrze sercem. Jakbym miała patrzeć wzrokiem, to dawno dostałbyś lańsko za ten swój brak rozsądku i zdecydowania.
– kochanie, to, że nie umiem widzieć tego co Ty TAM na niebie nie znaczy, że w ogóle nic nie czuję…A do Ciebie…
– kochasz mnie?
– tak. I to rośnie…
Nie wiem dlaczego, to był odruch, w tej sekundzie popatrzyłam na spodnie Mariana
– no nie wytrzymam z Nią..tak , patrzysz SERCEM!
– wiesz, że mi się kojarzy Wszystko i nie jęcz , że patrzę, a ciesz się, że w ogóle patrzę
*
– Kochanie, gdzie jesteśmy?- z tylnego siedzenia wydobył się zaspany głos Mariana
– pod domem
– którym domem?
– a czy to ważne którym? Jest 5:30 rano, zaraz idziesz do pracy. Zatrułeś się i padłeś nieprzytomny. Ja też spałam, ale chwilę tylko, zimno mnie obudziło
– i przyprowadziłaś samochód? Pijana?? ( dla policji: fikcja literacka : P )
– nie tak całkiem, jechałam ostrożnie, polami głównie. Ruszaj się, czas zbierać się do pracy.
– już kochanie, już. Boże, co to było?? Zatrułem się jak nigdy!!
– ja się nie zatrułam, nie umiesz pić i tyle. A teraz pod prysznic i do pracy marsz!
Poszedł. Położyłam się, w łóżku, rzecz jasna. Tak na chwileczkę…na momencik. Resztką pracującego mózgu zdobyłam się na telefon do pracy, aby powiedzieć, że jestem baaardzo chora i nie ma mnie dziś : )) Usnęłam.
Godzina 8 rano, dzwoni Marian i szczebiocze:
– kochanie, jak tam? Żyjesz?
– czemu mnie budzisz??
– jak to, nie poszłaś do pracy??
– nie poszłam, ciul z nimi wszystkimi. I, fuck, nie dzwoń mi teraz, bo chcę spać i rozchorowałam się!!!
*
Godzina 9 rano, sms do Mariana:
– kochanie, te gnoje z pracy mnie od rana budzą telefonami, nie mogę sie wyspać. Ale przysięgam, już nigdy w środku tygodnia nie będę pić nic a nic! A to wszystko, bo byłeś smutny…Patrz jaki dałam Ci dowód miłości! Ożenisz się ze mną?
– kochanie, ja nawet WYJDĘ ZA CIEBIE ZA MĄŻ! A teraz wracam do pracy..
: )))))))
A że mnie się podoba co napisałam( i co znów nawyrabiałam) , to chyba se sama dam lajka. A co, studium postępującego pierdolca , jakby co ; )))
Często zastanawiamy się z Marianem: ”
„jak TO się zaczęło znów po latach? ”
Czy może trwało, tliło się w nas.. ?
Przecież mieliśmy zupełnie inne sprawy, inne życia, miłostki swoje..Ja czekałam na S., Ty byłeś jeszcze związany z kimś..Ale przez te wszystkie lata byliśmy tuż obok siebie. I spędzaliśmy ze sobą tyle czasu! Nie, nie wspominałam tamtego co było między nami tak dawno temu, ale zawsze byłam przy Tobie i nigdy nie pozwoliłam Cię skrzywdzić. I z wzajemnością.Zawsze byłeś przy mnie, zawsze mogłam się na Tobie oprzeć.
Pamiętasz jak siedzieliśmy w pracy i opowiadaliśmy sobie o nich? Ty, że masz dziewczynę a ja, że czekam na kogoś, kogo znam tu, przez internet od lat. Tylko jak mówiliśmy o tym, jakoś dziwnie cały zapał znikł..Twój związek już nie istniał tak naprawdę, wypalał się do końca, ja byłam zmęczona czekaniem na tę swoją ” miłość” i ta odległością..I…jakie to zaczęło wydawać się Małe..nieciekawe, dalekie..!
Ta Twoja i moja radość życia, to nasze kumpelskie, niezobowiązujące, wariackie ” kocham Cię” codziennie..i te coraz dłuższe chwile w ukryciu na papierosie gdy wprowadzili zakaz, pamiętasz? I Tamta noc gdy przyszedłeś sprawdzić, czy ze mną wszystko w porządku, czy nie trzeba mnie zaprowadzić do domu…
Ja wiem, ja nie musiałam do Ciebie przychodzić wtedy i naprawdę nie wiem dlaczego wtedy przyszłam.
A Ty nie musiałeś mnie przytulić wtedy…
Nic nie musieliśmy, nic nie TRZEBA było.Ale gdy chwyciłam Twoją dłoń, wiedziałam, ze jej już nie puszczę…
: ***
Czy to nie było tak.. :
Pamiętam jak pragnąłem spotkać Ciebie gdzieś
niby przypadkiem wpaść na siebie
czemu tak nie dzieje się?
lecz właśnie dzisiaj, kiedy nic już nie jest tak,
z Twoim przecina się mój szlak
Ktoś komuś śnił się co noc
ktoś czyjeś imię szeptał w koc
bo Twoje imię i to Ty
zatruwasz komuś sny
– Kochanie, dlaczego robisz ze mnie IDIOTĘ na swoim blogu?- zapytał ,pewnego dnia, Marian
– jak to ” robię idiotę” ? Przecież miło piszę o Tobie i nic z tych życiowych, smutnych spraw.
– ale piszesz o mnie jak o niedorobionym dzieciaku
– hihihi, a nie jesteś czasem jak taki dzieciak?
– niedorobiony??
– nie, no nie. Ale taki słodki i przecież dlatego Cię kocham, TAKIEGO Cie kocham..A od kiedy Ty jesteś taki ” internetowy” co? Przecież nigdy nie interesowałeś się życiem sieciowym! Negujesz istnienie związków internetowych, nie wierzysz w miłość przez internet i mówisz, że to wszystko to tylko jedna wielka gra, pic na wodę
– tak i podtrzymuje to, ale wkurwia mnie jak ten Twój znajomy Stuart dzwoni i wysyła Ci smsy po nocach
– nie Stuart! Szkot!
– nie wytrzymam Kochanie z Tobą, niemożliwa jesteś,to ile Ty w końcu tych swoich wirtualnych romansów tam masz?!
– żadnych romansów. I nie mówmy o tym, bo zaczynasz mnie wkurzać już! Poza tym co Cię tak wzięło? Przecież Ty nie wierzysz w TO wszystko Tam..
– nie wierzę, ale Ten co dzwoni musi coś do Ciebie czuć
– przestań! Koniec rozmowy!
– ojj, nie dąsaj się. Myślę, że on Cię kocha
– nie, teraz mnie wkurwiłeś naprawdę! Po pierwsze: kocha tylko swoje marzenia o mnie a nie mnie- a to różnica; po drugie: jak to KOCHA? Zaprzeczasz sam sobie- przecież NIE MA virtualnej miłości profesorze, nieprawdaż?
– nie ma..ale ten facet.. Cię kocha. Ja to wiem. Czuję to, rozumiesz? Tak się zachowuje tylko ktoś, kto bardzo dużo czuje do drugiej osoby…On nie zapomniał i nie zapomni o Tobie. A Ty tak lubisz…
– co lubię??
– lubisz czuć, że On ciągle jest
-ciągle jesteś Ty. Z Tobą przecież śpię, bawię się, spędzam czas! Z Tobą jestem, z Tobą dzielę wszystkie radości i smutki!
– czemu , skoro tak mnie kochasz, nie powiesz jemu po prostu „spierdalaj”? Ja wiem, ze wiele Was łączyło. Ty..Ty żyjesz ciągle przeszłością i Nim, Ty nie chcesz tak naprawdę się z Nim rozstać….
– to, że nie mówię Mu ” spierdalaj” to nie znaczy, że żyję Nim ciągle! Nie chcę powiedzieć Mu ” spierdalaj” , bo to go zaboli
– ah! Jaka Ty jesteś dobra! Jaka litościwa! Myślałem dotąd, o ja naiwny! , że to tylko dla mnie masz takie serce!
– jesteś bezczelny! Myślisz, ze ja nie widzę jak ciągle z kimś gadasz przez telefon??
– o! Coś takiego! Ale w nocy nikt do mnie nie pisze ani nie dzwoni!
– bo masz wyłączony telefon. Cwaniak!
– to też wyłączaj. Czy nie rozumiesz jak ja się muszę czuć gdy On dzwoni?? Jak już musisz z Nim rozmawiać i pisać, to nie przy mnie. Proszę.
– nie przy Tobie? A nie sądzisz, że takie pisanie z Nim cichaczem będzie właśnie nieuczciwe wobec Ciebie?!
– to nie pisz wcale..
– ja nie piszę z Nim a Jemu odpisuję jak On napisze.
– i tu wychodzi cała Twoja chytra logika i przebiegłość! Myślisz, ze jesteś aż tak sprytna, żeby robić ze mnie w żywe oczy idiotę?
– mówiłeś , ze NA BLOGU robię..
– skończ już!
– ja mam skończyć?? Ty zacząłeś przecież!
*
Po kilku minutach:
– kochanie, obraziłaś się?
– nie, ale daj mi spokój dziś. A poza tym twierdzisz, że mi ufasz i że nie jesteś zazdrosny. Nic a nic.
– nie jestem.Bo wiem, że nie zrobisz nic złego..
– wiesz? czy może tak CHCESZ wiedzieć? A skąd wiesz co się kryje we mnie? A może okłamuję Cię ciągle? Ty kompletnie nie znasz się na kobietach!
– kurwa, a pokaż mi takiego na całym bożym świecie, który się zna! Okłamujesz mnie?
– nie, żartowałam…
*
Po kolejnych kilku minutach:
– wiesz co..kocham Cię.
– ale nie jesteś zazdrosny. Co to za miłość? Kochasz mnie jak masz dołek albo jak chcesz..no..
-jak możesz tak mówić?? Aha, jeśli tak, to ok. Nie dotknę Cię więcej
– haha, już w to wierzę! Ale ok, zobaczymy kto dłużej wytrzyma!
*
Po kwadransie:
– nie sądzisz, ze jest jakoś tak zimno dziś? Mógłbyś przytulić się do mnie!
-aha! Czyli jednak! Potrzebujesz mojego dotyku!
– jest zimna noc a Ty jesteś obok. I ..w końcu… telefon mnie nie utuli..Tym bardziej WYŁĄCZONY telefon…
***
A że Marian mnie wkurza ostatnio, to niech ma:
dziś był na treningu, jutro grają w tej swojej..hmmm..klasie : ))
Good luck Marianie!
Jestem szczęśliwa!
Nie dlatego nawet, że tak kocha mnie J., nie dla tego, że Trup Z Szafy obwieścił mnie i całej Szkocji oraz internetowi, że ” Polka jest miłością jego życia i przyjeżdża do niej i po nią soon”
( tak a props: nie reaguje nawet na it is too late; mocno zaburzona osobowość już.. )
Wracając do sedna: jestem szczęśliwa, bo Potwór płci żeńskiej, Okropna Wiedźma, moja własna latorośl lat 10, ..wyjeżdża niedługo z Księżną do Ciepłych Krajów na ” trochę” !!!
Cudownie! To lepsze niż nowa sukienka, to lepsze niż cały bak paliwa na wiosenne wypady; to lepsze nawet niż dwudniowa totalna impreza heavy- metal lub techno!! To tak cudne jak ..no, jak kochać się do świtu, na przykład.
Dziś byłyśmy wyrabiać znów paszporty . Przed wyjazdem do naszego big city odbyła się mniej więcej taka scenka:
Stałam u siebie, w moim private skrzydle Zamku przed lustrem; Mała Wiedźma stała w korytarzu Zamku- też przed wielkim lustrem. Obie czesałyśmy się i szykowałyśmy do wyjazdu. Muzyka na full oczywiście.I oczywiście śpiewałam i tańcowałam sobie w takt, jak zwykle przy muzyce( przed lustrem; ) . I nagle z korytarza:
– mama, weź przestań śpiewać bo psujesz mi humor! Masz wstrętny głos i nie nadajesz się do śpiewu. A do tańca to też musisz trochę ..zrzucić…
– słuchaj gówniaro, jak Ci nie pasi, to zamknij drzwi a potem buzię!- starałam się nie dać wytrącić z równowagi
– nie mówi się” pasi” tylko ” pasuje” ! ZEWSIOCZYŁAŚ się mama…
Zamknęłam drzwi. Aby nie strzelić jej w tyłek.Doskonale wie, że tak nie wolno jej się zwracać do mnie.Podśpiewując dalej kończyłam makijaż.A tu z korytarza:
– kurrrrr! Fuck! No kurrrr! Nie dam rady! Co za shit!!! Kurrrrrrrrr!
Wyszłam z pokoju:
– słuchaj Koleżanko, co Ty odprawiasz znów?? Co to za niekontrolowane wybuchy?? Gorzej Ci!! Co za histeria i czym spowodowana? I co za słownictwo?? Jakie „Kurrr” i ” fuck”???
– jak jakie ” kurr” ?? Tak mnie wychowujesz, co , myślisz, ze nie słyszę jak bluzgasz ciągle??
– o Ty cwaniaro! Wiesz, ze staram się przy Tobie nie przeklinać i tłumaczę od dawna, że to ohydne jak kobiety tak klną! A jak ja klnę ,to w samotności i zwykle jak mam jakiś powód!
– a co, myślisz, ze ja nie mam?? Patrz jakie mam dziś włosy!! Nie chcą się spiąć!! I patrz jakie mam duże i brzydkie uszy!! Dlaczego tak mnie z ojcem stworzyliście??!!- rozpłakała się
– posłuchaj mnie uważnie: uszy to g.. a nie problem, wcale nie są takie wielkie, a jak tak Ci się wydaje, to zakryj je włoskami. Wszystko.- przytuliałm ją. Zamieniłyśmy się miejscami przy lustrach.
– wiesz mama, Ty byłabyś ładną kobietą gdybyś miała..ładną twarz..- podśpiewywała coś
– odczep się od mojej twarzy, ok? Jakoś niektórym podoba się. I daj Ci Bóg, żebyś w moim wieku trzymała tak względnie dobrze jak ja
– no właśnie mama- czesząc się i patrząc w lustro kontynuowała- zastanawiam się często co tak się tym Twoim Stuartom, Szkotom, Diabłom i temu biednemu Panu J. podoba w Tobie? Chyba nie słyszą jak drzesz się w domu, dla nich to tylko taka miła jesteś ti-ti- ti, a do mnie tylko” gówniaro” ! Ty oszukujesz ich po prostu! Jesteś wiedźmą a udajesz aniołka, haha!
– koleżanko, przeginasz teraz! Nie masz pojęcia jeszcze o relacjach kobiet z mężczyznami i w ogóle to nie wyprowadzaj mnie z równowagi, bo naprawdę oberwiesz zaraz! I nie kłam w żywe oczy teraz- czy tylko słyszysz jak mówię ” gówniaro” ? A ” myszko”, „kochanie” , „córeczko- kropeczko”, a to, ze tak wiele masz, że staram się spełnić Twoje zachcianki, to co, to chuj??-
—–wkopałam się! Tym jednym, niekontrolowanym ” chujem”!!!
– aaa, i kto mnie uczy chamstwa?! haha! Widzisz mama, klniesz jak chłop!
– milcz! Jak nie będziesz wyprowadzać mnie z równowagi, to nie będę kląć! I cisza teraz, zaraz musimy jechać.
Po 3 minutach:
– mama, źle ubrałaś się, bo wyglądasz staro jakoś….A tak a propos ubioru: czemu zabrałaś swojemu J. koszulkę znowu? Przecież sama mówiłaś, że On nie jest bogaty..czemu zabierasz Mu więc odzież?
– Ja Cię, kurrrr, zabiję! Nie wtrącaj się w moje sprawy, ile mam Ci mówić?!- podbiegłam do niej z zamiarem strzelenia jej szczotką w tyłek
– nie mama, nie UDERZAJ mnie! Po pierwsze rozwali mi się fryzura, po drugie napiszę do Trybunału Praw Dziecka, że mnie bijesz…
Nagle wpadła zdyszana Księżna
– jesteście gotowe? Jedziemy już!
– już prawie Babciu, przez mamę się opóźnia- słodko powiedziała Mała Wiedźma patrząc Babce prosto w oczy
Dostała w tyłek.
*
W samochodzie Księżna rzekła
-wiesz Angie, Ty byłaś GORSZA i dlatego ..dobrze Ci tak!
– dobra, nie zaczynaj Mamo, bo nie mam już siły. Dobrze, że jadę do Irlandii, mam jej dość już, muszę odpocząć.
A z tylnego siedzenia odezwał się piskliwy głosik:
– jak wyjedziesz to będę spać w Twoim łóżku. I nie zapominaj wysyłać mi KIESZONKOWYCH EURO…
: )))
*
MY GOD – lub Maj God-
lub Kurwa Mać: co ja urodziłam???
Trzeci raz piszę podczas tego weekendu. Ten blog to dobra sprawa, może stanie się dla mnie prywatnym studium mojego postępującego pierdolca : )))
Ponieważ wczoraj musieliśmy z Marian(ki)em zrobić sobie dzień przerwy we wpatrywaniu się w nasze piękne oczy i cudownym , wzajemnym dokuczaniu, postanowiłam nadrobić zaległości towarzyskie.( Nie, nie mówię o tym, że miałam cały dom różnych dzieci, że zrobiłam szczeniakom blachę pizzy, że tam jakieś pranie, gotowanie, pieczenie ciast itd- to normalka przecież.)
Mam na myśli moje skypow’e przyjaźnie, sympatie. Oczywiście na pierwszy ( i jak się okazało ostatni ) ogień poszedł Stuart. Zaopatrzona w dobrego, dużego drinka zasiadłam do pogaduszek z Nim. Opisałam Mu swoją nową pracę, swoje rozterki i zakomunikowałam, że za parę tygodni będę w Irlandii. Bardzo ucieszył się. Jak zwykle wysłałam Mu linki do Jego ulubionej, lekkiej muzyczki( ja też taka lubię, nie tylko metalem i starym rockiem człowiek żyje) Opowiedziałam Mu coś – nie coś o moim Marianie, o tym jak martwię się o Niego itd.I w końcu spytałam jak tam ta dziewczyna, na którą ma oko. A On…że jest in love with her!!
W tym momencie mój drink znalazł się na podłodze. In love?? Fuck, ja never nie powiedziałam Stuartowi, ze jestem in love w Marianie! Tak, darzę Go ciepłym uczuciem, pewnie jakiś rodzaj miłości, ale żeby od razu in love?? Z trudem zachowałam zimną krew.
– czy Ona wie o tym Twoim uczuciu?
– tak, powiedziałem Jej, ale Ona mówi, że jestem tylko dla Niej przyjacielem- (Bomba!Mądra dziewuszka! To mi się podoba! )- ale ja będę na Nią czekał…
– aha. Powinnam powiedzieć Ci good luck..
– ale…?- te diabelskie oczy śmiały się dziko. Patrzył na mnie jak kiedyś gdy mówił, że mnie miss.Ok, na pewno nie powiem ani nie dam do zrozumienia Mu, że szlag mnie trafia.
– ok, powiem więc: good luck. Ale wiesz o tym doskonale, że w tej sytuacji gdy ja jestem z kimś a Ty jesteś in love, koniec z naszymi głupimi zabawami tutaj. Powinniśmy być lojalni wobec tych, z którymi jesteśmy. Prawda?
– prawda- i znów się śmiał- ja Cię dobrze znam Angie i wiem czego Ty chcesz
– czego?
– Mnie
– słuchaj Facet, mówiłam Ci, że miłość ma wiele imion. Można kogoś pragnąć, można kogoś kochać niewinnie, platonicznie, duchowo. A teraz idę spać, good night.
Wcale nie poszłam spać. Leżałam na łóżku i biłam się z myślami.
– Ty pazerna, wstrętna egoistko!- mówiłam do siebie- po diabła Ci Stuart? Masz swego Marianka, dużo jeszcze musisz Mu powiedzieć o życiu, wiele nauczyć Go. A Stuart i tak zawsze był tylko kumplem, przyjacielem. Cała ta wirtualna miłość kiedyś to była przecież tylko taka nasza gra; te wszystkie westchnienia to była taka pół- prawda tylko. Tylko że..On nigdy, przez te 4 lata nie był in love! W nikim! Nie wiem, nie wiem czemu mnie to szczypie, czemu mnie to tak denerwuje..? I czemu jest in love teraz właśnie gdy mam za parę tygodni tam jechać i spotkać się z Nim?? Ale ..ja i tak nie walnęłabym Marianka po rogach, nie umiałabym, wyrzuty sumienia spaliłyby mnie..
Przypomniała mi się moja Wielka Szkocka Miłość. Miłość Mojego Życia. Trup z szafy. Obiecałam Mu niedawno spotkanie via camera i ” poważną rozmowę o Nas”. I..zapomniałam!! Zapomniałam na śmierć, że On tam czeka , bo leciałam wtedy do mojego Marianka przecież..! (Marian, Marianek…cholera, staje się najważniejszy! )
Ponieważ byłam zła na to, że Stuart jest in love,Marian spał u siebie, postanowiłam uszczypnąć Szkota.
” cały świat zmienił się przez Ciebie. Spieprzyłeś mi pojęcie miłości i dziś już nie wiem gdzie ona jest i czym jest. A dziś masz szczęście, że nie jesteśmy razem. Przez Ciebie stałam się zła. Jestem niewyżytym , małym zwierzątkiem. Nie dałbyś rady, jesteś za słaby na mnie”.
Za godzinę zadzwonił. Nie odebrałam : ))
*
Rano pojechałam do Mariana. W swojej ulubionej, bardzo obcisłej , czerwonej sukience.
-za parę tygodni jadę do Irlandii, już uzgodniłam z Beatą, czeka na mnie
Marian wbił wzrok we mnie.Te jego zielono- brązowe oczy, to jego głębokie spojrzenie przeszywało mnie- na wylot.
– spotkasz się z Nim?
– niekoniecznie, a nawet jeśli tak, to On kogoś ma. I jest tylko moim przyjacielem, kumplem. Zawsze tak było…
*
Zawsze tak było. Tylko czemu, zanim powiedział mi, że jest in love, czemu tuż przed tym wysłałam Mu piosenki, gdzie jest tekst:
” choćby nie wiadomo co się stało, choćbyś był gdzieś i z kimś innym, przyjdę do Ciebie i to ja będę Twoją miłością…”
Jasna cholera, czemu diabeł podkusił mnie aby dać jemu akurat te piosenkę?? Dałam ciała na całej linii, mogłam sprawdzić tekst wcześniej! Ehhh..
I jeszcze tę..a przecież nie wiedziałam jeszcze, że jest in love…
Angie's Diary 
Musisz się zalogować aby dodać komentarz.