* Drezno *

Karnawał trwa, konkurs trwa, a ja w tym wirze życia, wirze ciągle atakujących wirusów, nie mam nawet czasu na podzielenie się z Wami tym, co lubię i co może Wam smakować.
I nie chodzi akurat o wielki tort, który przed chwilą skończyłam ozdabiać. Tworzenie tego cukierniczego dzieła zajęło mi dobry kawał popołudnia; czegóż jednak się nie robi dla swej pyskatej (ale uroczej i przecież ukochanej! ) Małej Wiedźmy? :)
Tort chłodzi się w lodówce, ja tymczasem wrócę wspomnieniami do niedalekiej przeszłości.
*
Miesiąc temu , przed Świętami wybraliśmy się z Moją Szanowną Panią Matką (Księżną) , Młodym Lwem oraz pewną świetnie znaną Wam, niegrzeczną Małą Dziewczynką ,na wycieczkę do Drezna. Celem wycieczki było spenetrowanie słynnego Bożonarodzeniowego Jarmarku Drezdeńskiego oraz zwiedzenie miasta.
Wyruszyliśmy w sobotę rano busem w towarzystwie naszego miejscowego ciała pedagogicznego. Wyjazdy z ciałem są zawsze udane, tym bardziej , jeśli jest to znane i bliskie sercu ciało ;) Pomimo tego, ze w połowie drogi zepsuła się pogoda, jechaliśmy w zamieci śnieżnej, w naszym busie panował ogólny optymizm i radość .Z wyjazdu.
Do Drezna dotarliśmy około 10ej rano. Gdy przejeżdżaliśmy przez miasto nie opuszczało nas wrażenie swojskości. To..to przecież nasz Wrocław! Te same kamienice, ulice i uliczki. Ten sam..duch miasta!
Było tak dopóki, dopóty nie zobaczyliśmy tego:

Przenieśliśmy się nagle w inny wymiar, wiek, w inny świat.
Barokowy Zwinger od pierwszego wejrzenia olśniewa przepychem, wielkością i majestatem. Pomimo tego, że był środek grudnia i w kompleksie pałacowym trwały prace remontowe, piękno całego obiektu i jego rozmach zaparł dech w piersiach.

*

*

*

*

*

*

*

*
Nie sposób opisać czy nawet przedstawić zdjęciami, piękna tego kompleksu.
Głównym punktem zwiedzania go, była wizyta w Galerii Malarskiej Mistrzów Dawnych.
Galeria obejmuje najbardziej znaczące dzieła włoskiego malarstwa renesansowego, jak również flandryjskiego i holenderskiego malarstwa z XV-XVII stulecia. Reprezentowane jest również francuskie malarstwo z XVII-XVIII wieku i niemieckie malarstwo z XVI-XVIII stulecia.
Najcenniejszymi są dzieła Tycjana, Rubensa i Holbeina, Canaletto i perła wśród zbiorów
Madonna Sykstyńska Rafaela

Obraz przytłacza swym pięknem i potęgą. Potęgą, płynącą tak z wielkości dzieła, jak jego doskonałości.Mistycyzmem emanującym i wypełniającym całą salę…
Trudno opisać uczucie zaszczytu patrzenia na arcydzieło Rafaela Santi.
I szczęście, że można było je zobaczyć tu, w Dreźnie; obraz zostaje oddany do Watykanu w sierpniu br.
***
Galeria oraz cały kompleks Zwinger przyciąga tłumy z całego świata. Drezno stało się międzynarodowym tyglem, gdzie mieszają się języki Wschodu i Zachodu. Trudno jest znaleźć miejsce w kawiarni lub restauracji, szczególnie teraz, w okresie bożonarodzeniowym.
Po kilkugodzinnej uczcie duchowej w Zwinger , postanowiliśmy posilić się i ruszyć na zakupy świąteczne na słynny
Dresdner Striezelmarkt.

Przebijając się przez tłumy Niemców, Japończyków, Rosjan, Francuzów wypatrywaliśmy jakiejś prawdziwej niemieckiej restauracji z daniami regionalnymi. Wokół wiele włoskich pizzerni, Irish- pubów, Guiness- pubów, KFC i wszystkiego, co można spotkać wszędzie w kraju. W końcu Młody Lew, który włada biegle językiem niemieckim i angielskim, dowiedział się od przechodzącego obok nas młodego, sympatycznego Niemca, gdzie znajdziemy niemiecką restaurację.
– sznycel? Haha, sznycel chcecie zjeść!- dowcipnie odezwał się Młody Niemiec
– ja, ja , sznycel!- odparliśmy ( zgłodniałym) chórem
Wszyscy parsknęliśmy śmiechem :)
Trafiliśmy do ciepłej, wyścielonej drewnianymi panelami restauracji.
– do you speak English? – spytaliśmy barmana
– no, no- kiwał przecząco głową. A młodziutka kelnerka, ubrana w regionalny strój pierzchła ..spłoszona :))
Na szczęście , jak już wspomniałam, Lew zna biegle j.niemiecki i ( też na szczęście dla mnie i Mojej Księżnej) pojawiły się szybko obok nas dwie kelnerki władające angielskim. Moje pierwsze pytanie brzmaiało:
– have you got red wine? HOT red wine? I’m frozen..almost frozen!!
I była to prawda. Tradycyjnie, nie przewidziawszy tego, że w Niemczech będzie dużo zimniej niż w Polsce, ubrałam się lekko. Stanowczo za lekko. I prawie zamarzłam zwiedzając Zwinger!
Wypiłam duszkiem kufel pysznego, grzanego wina. Wypiłabym pewnie jeszcze kilka takich kufelków, gdyby nie to, że po obiedzie mieliśmy już tylko 2 godziny na zrobienie zakupów na jarmarku.
Gdy wchodziliśmy na Dresdner Striezelmarkt było już ciemno i nie mogliśmy robić zdjęć. Posłużę się więc tu pożyczonym zdjęciem, reklamującym jarmark

*

*

*

*

Na jarmarku mogłabym spędzić cały dzień, wieczór i noc. Pijąc to pyszne, grzane wino i oglądając czekoladowe pierniki, drewniane zabawki i zabaweczki, świąteczne ozdoby, szlachetne i pół- szlachetne kamyki; słuchając gwaru międzynarodowych rozmów.
Niestety musieliśmy wieczorem wracać do kraju.
Czekając na resztę wycieczki i busa, widzieliśmy nietoperze wylatujące w mrok nocy z dachów budowli Zwinger.
Było ..naprawdę jak w innej epoce :)
Tak żegnało nas Drezno