Pierwszy Dzień Wiosny *

Życie jest…piękne, ale każdy wie jakie BYWA życie: Podłe, niesprawiedliwe, złe.
Znam tę Matnię, w której teraz Jest. I staram się wciąż jakoś przejąć część Jego bólu..Czasem żałuję, że nie jestem Dobrą Wróżką, która ciepłym dotykiem uśmierzy ten Jego cholerny, wściekły ból.
” Kochanie..nie mam już siły żyć…”
Podziałało na mnie jak strumień lodowatej wody; wróciła na ułamek sekundy moja Przeszłość.
– nigdy, ale to nigdy nie mów tak! Jest Pierwszy Dzień Wiosny, trzeba żyć, jedziemy świętować!
– dokąd jedziemy.. ?
– przed siebie. Za Księżycem!
Pojechaliśmy. Był zbyt zdenerwowany i spięty, by prowadzić. Zostałam więc wczoraj, po raz pierwszy ,Jego Nocnym, Private Driver ( przecież to On zawsze mnie wozi..)
A tak nie cierpię prowadzić po zmroku!! Ale przecież ..TO uskrzydla!
Pędziliśmy poprzez nasze dzikie tereny, pustymi szosami wśród pól i lasów. Między naszymi uroczymi, małymi siołami. Nad nami ciemne, utkane tysiącem gwiazd niebo.
Nagle zza czarnych, gęstych borów wyłonił się księżyc. Wielki, pomarańczowy, leniwie zaczynał swą zaczarowaną wędrówkę po nocnym niebie.
– patrz Kochanie, jak cudnie!!- zatrzymałam auto na środku drogi
Witaliśmy Księżyc jak dzieci śmiejąc się i krzycząc, by na nas poczekał. I pędziliśmy znów autem w jego stronę. A On uciekał nam coraz wyżej , do gwiazd, zamieniając się z dorodnej, pomarańczowej kuli w znajomy, dostojny i piękny srebrny glob.W oddali majaczył zarys lasów i czarny kształt klasztoru. Czasem w blasku księżyca zamigotała tafla któregoś z maleńkich, okolicznych jeziorek.
– trzymaj się Kochanie!- wstąpił we mnie duch kierowcy rajdowego i –full gaz, tak jak kocham!!
– Skarbie, chcę pożyć jeszcze!
– coś takiego? Godzinę temu nie chciałeś żyć!— i gaz do dechy : ))- nie bój się, pij lepiej piwo, pij Kochanie, wykorzystuj to, że prowadzę! Joołłł!
Jeździliśmy tak po naszych wczesnowiosennych bezdrożach trzy , może cztery godziny. Za Księżycem: )) W końcu dotarliśmy nad Odrę. Pięknie lśniła w blasku nocnego, rozgwieżdżonego nieba. Patrzyliśmy jak powoli płynie hen, hen gdzieś…
– widzisz Dzieciaku..ja też nie chciałam żyć. Wiele razy już. Ale jednak dałam radę. Warto było, choćby dla takiego wieczoru jak dzisiaj
– bo Ty żyjesz chwilą, żyjesz jakby maiło w ogóle nie być jutra..ja tak nie potrafię
– nie do końca tak żyję. Ale to prawda, że chwytam każdą piękną chwile w życiu. Choćby po to, by potem móc wspominać. Przecież nie wiadomo co będzie jutro…A te chwile , To wszystko opowiemy kiedyś dzieciom. Albo napiszę książkę o Nas : )) DZIŚ pozostanie Gdzieś na zawsze…
– Kochanie, ktoś Cię mocno pozbawił wiary w Jutro. Nie można zakładać, że ta chwila nie powtórzy się, że już nie będzie tak pięknie! Kocham Cię i będę przy Tobie przecież..może nie okazuję tego teraz tak mocno, wiesz co się Tam dzieje..ale jestem ciągle z Tobą
– ależ ja nie zakładam że będzie źle, że na pewno nie przetrwamy! To jedna z wersji. Jutro może wszystko pieprznąć, możemy np nagle umrzeć ja i Ty lub ja albo Ty…Dlatego łapmy wszystkie piękne chwile!
JOŁ!
– jak ja Ci zazdroszczę tej radości życia!
– nie zazdrość, tylko uwierz w to, że nie ma tego złego co by na dobre…To wszystko, to, że teraz jest tak źle Tam,w tym Realnym naszym życiu, musi mieć sens. My stworzymy baśń, Naszą baśń. Właściwie ona już trwa..żyje..tamta chwila gdy To zaczęło się, choć to było już dawno( właściwie: kiedy Się Zaczęło? )
ciągle trwa, nie widzisz?
*
Potem, w nocy
długo, długo tańczyliśmy..powoli, powolutku, by nie dać CHWILI odejść, by chwila mogła trwać, trwać….
*
Jakby miało nie być Jutra lub jakby Dziś miało pozostać Jutrem…
***